تفنگدار ملوان ها آسمانی شد | سن سیروس غمگین تر از همیشه 

همان تفنگدار ملوان ها در سال های ۵۲ تا ۵۷ که آوازه اش به تیم ملی هم رسید و اگرچه مدت کوتاهی را  در ترکیب تیم ملی آن سال ها به میدان رفت  اما همواره در دعوت به تیم ملی در   اردوها حضور داشت و با سایر نفرات تیم ملی قدرتمند آن سال ها تمرین می کرد او جز سه تفنگدار خط حمله  زهر دار ملوان ها در جام تخت جمشید و جام حذفی سال های دهه پنجاه بود که همواره در رویارویی با تیم های قدرتمند پایتخت مثل پرسپولیس،  تاج و پاس آن سال ها ،  سرعت و فرار مثال زدنی نیاکانی بیش از ۱۵ هزار هوادار آن سال های ورزشگاه سن سیروس را نیم خیز می کرد و فریاد شادی هواداران ملوان بندرانزلی را به همراه داشت آنگاه که شلیک توپ علی نیاکانی به تور دروازه حریف بوسه می زد ، یقینا همه آن دو گل تماشایی علی نیاکانی را در فینال مسابقات جام حذفی سال ۵۵ که در ورزشگاه امجدیه تهران در درون دروازه تراکتورسازی تبریز جای گرفت تا انرلیچی ها به قهرمانی در این جام برسند را به یاد دارند ،فینال دیدنی که ملوان ها موفق شدند با چهار گل تبریزی ها را مغلوب کرده و جام را به انزلی ببرند و یکی از خوشحال ترین مرد این دیدارعلی  نیاکانی بود،‌  اسطوره ای که در فوتبال ملی بطور کامل به حق خودش نرسید اما در ملوان بندرانزلی سال های دهه پنجاه درخشید و به ستاره ای تبدیل شد بگونه ای که قوی سپید انزلی  با حضور او همواره یکی از قدرتمندترین تیم های فوتبال جام تخت جمشید و جام حذفی بود و ملوان ها با این مهاجم تمام عیار و ششدانگ خود به افتخارات فراوانی در فوتبال کشور و آسیا دست پیدا کردند ،  امروز ملوان ها ستاره ای را از دست داده اند که جز پرفروغ ترین ستاره های فوتبال کشور بود او که هرگز دوست نداشت در بستر بیماری آسمانی شود و همیشه پا به به توپ بود  تا ساعاتی قبل از مرگ اش هم به مستطیل سبز نه نگفت و در حالی که همراه با هم  بازی های قدیمی اش پا به توب شده بود به مرگ لبخند زد تا این بار هم اسطوره بماند و در واقع در آخرین مسابقه فوتبالی  زندگی اش بازیکنان حریف را دریبل زد تا  همچنان برای اهالی فوتبال و بخصوص  برای انزلیچی ها به عنوان یک رویای دست نیافتنی باقی بماند. شنبه ۲۰ آبان ماه ورزشگاه خاطره انگیز سن سیروس فضای حزن اندوزی دارد همه آمده اند که با مهاجم خوش نقش و تکنیکی سال های دهه پنجاه ملوان ها وداع کنند ، خداحافظی ای که به اندازه همه آن سال های افتخار برای انزلیچی ها اگرچه تلخ اما بسیار باارزش است، وداعی که حالا همان همهه ها و صداهای هزاران هوادار انزلیچی را در پی خود دارد،  گوشه گوشه ورزشگاه سن سیروس امروز حال و هوای دیگری دارد همه نیمه خیز شده اند اما این بار با چشمانی پراز باران و در غم اسطوره ای که آخرین بازی زندگی اش هم فوتبالی شد و این بار فرار این مهاجم از زندگی غم سنگینی را برای اهالی فوتبال داشت اگرچه این بار مهاجم خوش نقش ملوان ها نتوانست گلی را درون دروازه حریف جای دهد اما حضورش در آخرین بازی فوتبال اورا برنده این دیدار کرد علی نیاکانی جاودانه شد و جاودانه ماند تا قوی های سپید انزلی به پرواز خود تا اوج ادامه دهند. 
سن سیروس امروز  یک بار دیگر غمگین تر از همیشه در ماتم مهاجم سال های دورش به مردم انزلی،  گیلان و همه هواداران ملوان و دوستداران علی نیاکانی رخت سیاه برتن کرده است همه امروز به ورزشگاه قدیمی و خاطره انگیز انزلی آمده اند تا ملوان احساس دلتنگی نکند و همه آمده اند تا  این مهاجم اسطوره ای قوی سپید را تا خانه ابدی اش بدرقه کنند روحش شاد .
رسول شمالی ورزنده